Budynki niskoenergetyczne, pasywne, zeroenergetyczne i dodatnie energetycznie
Energooszczędne budynki mają na celu zużywanie jak najmniej energii. Budynki można uczynić energooszczędnymi przy użyciu materiałów budowlanych i izolacyjnych o wysokiej jakości, które pomogą zapobiec utracie ciepła i zapewnić szczelność budynku. Wysokiej jakości konstrukcja i wykonawstwo są warunkami wstępnymi wykonania budynku energooszczędnego. Minimalizacja mostków termicznych jest kluczowym zagadnieniem.
Energooszczędne budynki są podzielone na cztery kategorie: niskoenergetyczne, pasywne, zeroenergetyczne i dodatnie energetycznie Budynki pasywne są często optymalnym rozwiązaniem biorąc pod uwagę cały cykl eksploatacji budynku.
Typ 0 - Budynek Standardowy
Budynek standardowy jest skonstruowany tak, aby spełnić jedynie minimalne wymagania efektywności energetycznej.
Typ I - Budynek Niskoenergetyczny
Budynek niskoenergetyczny zużywa tylko połowę energii potrzebnej w budynku standardowym. Efektywność energetyczna jest osiągana przez poprawę izolacji oraz okien i wentylacyjny system odzysku ciepła. Aby wybudować budynek klasy niskoenergetycznej, konieczne nakłady nie są o wiele wyższe (0-5%), niż w przypadku budowy standardowego domu. Roczne zużycie energii do ogrzewania budynku niskoenergetycznego jest w zakresie 50-60 kWh / m2.
Typ II – Budynek Pasywny
Budynek pasywny zużywa mniej niż jedną czwartą energii potrzebnej w budynku standardowym. Ciepło jest tu zapewnione dzięki użyciu energii generowanej w budynku. Nie ma tu oddzielnego systemu ogrzewania, oprócz wentylacji z odzyskiem ciepła.
Definicje budynków pasywnych, stosowane w różnych częściach Europy są oparte na wymaganiach dotyczących pierwotnego zapotrzebowania na energię, które przedstawiono w Promocji Europejskich Domów Pasywnych (PEP) i badaniach budownictwa pasywnego prowadzonych w ramach programu "Intelligent Energy Europe".
Definicja budynku pasywnego opiera się na jego zapotrzebowaniu na energię. Całkowite zapotrzebowanie budynku na energię określa się w energii pierwotnej i ma wartości graniczne. Na przykład w Niemczech, współczynnik konwersji energii pierwotnej wynosi 2,7 i jest używany dla całej energii elektrycznej kupowanej z sieci. Współczynniki konwersji energii są uzgadniane na szczeblu krajowym.
| Kraj |
Zapotrzebowanie na energię do ogrzewania i chłodzenia pomieszczeń |
Zapotrzebowanie na energię pierwotną |
Zapotrzebowanie na moc grzewczą |
Szczelność powietrzna
50 Pa
|
| |
kWh/m2a |
kWh/m2a |
W/m2 |
wymiana/h |
| Finlandia |
20 - 30 |
130 - 140 |
|
0.6 |
| Norwegia |
15 + 3.5(T - 5)
T = średnia roczna temperatura |
|
|
|
| Szwecja |
Południe 45
Północ 55
Łączne zakupy energii |
|
Południe 10
Północ 14 |
~0.6
(0.3 l/sm2) |
| Niemcy |
15 |
120 |
|
0.6 |
| Europa Południowa |
15 + 15 = 30 |
120 |
|
0.6 |
Efektywność energetyczna opiera się na pasywnych rozwiązaniach powłoki zewnętrznej budynku: niskie wartości U i szczególnie dobra szczelność powietrzna. Ma on bardzo dobrze izolowaną konstrukcję, wysokiej jakości okna i drzwi.
Budowa domu pasywnego jest tylko 5-10% droższa niż budowa standardowego domu. Jednakże dodatkowe koszty wynikające z solidniejszej konstrukcji są kompensowane przez fakt, że niepotrzebne jest instalowanie systemu grzewczego. Do budowy domu pasywnego nie potrzeba zdobywania nowych umiejętności technicznych, specjalnego sprzętu lub materiałów. Roczne zużycie energii do ogrzewania pasywnego budynku zależy od lokalizacji budynku i waha się od 15 kWh/m2 w Europie środkowej do 30 kWh/m2 w Europie północnej.
Według planów Komisji, domy pasywne mają stać się standardem w nowych budynkach w Unii Europejskiej do 2015 roku.
Typ III – Budynek Zeroenergetyczny
Budynki zeroenergetyczne to budynki z zerowym (netto) zużyciem energii i zerową emisją dwutlenku węgla w ujęcie rocznym. Budynki te mogą być niezależne od zasilania z sieci energetycznej.
Typ IV - Budynki Dodatnie Energetycznie
Koncepcja budynków dodatnich energetycznie jest oparta na budynkach mających poziomy budynku pasywnego oraz wbudowane dodatkowe systemy zaopatrzenia w energię, które wykorzystują energię słoneczną lub wiatr. Latem budynek sprzedaje nadwyżki ilości energii elektrycznej do sieci krajowej, podczas zimy kupuje tą energię z powrotem. Warunkiem takiego budynku jest istnienie krajowej taryfy sprzedaży, która nie została jeszcze wprowadzona w większości krajów. Obecne taryfy są silnie dotowane w celu wspierania rozwoju nowych technologii.
Dodatkowy koszt inwestycji w budynek dodatni energetycznie wynosi co najmniej 10% w porównaniu z budynkiem standardowym. Budynki dodatnie energetycznie są obecnie rzadkie, ale mogą stać się nowym trendem w budownictwie w najbliższej przyszłości.